Yalniz olmadigina sevindi; Pisicik hala isitiyordu karnini. Evet, dedi sesini yükseltmeden önüne bakip, melekler bunu görür ve anlar. Icinde bir huzur hissetti ve dört bir yanindaki agaclar, yol, yagmur ve gece de hep birlikte bir huzur yayiyordu. Olan biten her sey iyi, diye düsündü. Her sey basitlesmisti, mutlak bicimde. Yolun iki yaninda düzgün adimlarla ilerleyen, dimdizlak akasya agaclarina, birkac metre önünde artik karanligin icinde yitiveren kirlara bakti. Yagmur ve camurun bogucu kokusunu duyuyor, dogru ve tam olmasi gerektigi gibi davrandigini yanilmaz bir sekilde biliyordu.
Yasamin fiil olarak durdugu bir Macar köyünde, güz yagmurlari baslamistir. Gelecekten umudunu, birbirine güvenini, icindeki iyilik duygusunu, dayanisma ruhunu yitirmis insanlar, o diyardan gitmenin planlarini yapmaktadir. Bir kurtarici arayisi, yillar önce öldügünü sandiklari Irimiasin dönüsüne dek sürer. Insanlar ilk kez birlik icinde davranir ve kendilerini Irimiasin kararlarina teslim ederler.
Simgelerden yola cikarak anlatir Krasznahorkai yasami; olay örgüsünü bir döngü etrafinda bicimlendirir. Sürekli ag ören örümcekler, gökte dönüp duran kargalar, basibos atlar, birbirinin tekrari mevsimler...
