Hafizanin kisiligimiz üzerinde oynadigi roller. Gecmisi yeni bastan yazarak kendimizi sekillendirdigimiz güc.Tutkulu ve hayvansi yanimiz. Kendimizi askin kollarina birakarak sosyal rollere ve hayatta kalma icgüdümüze baskaldirmak. Akillilik ile delilik arasinda gidip gelmek. Arka planda Berlin Duvarinin yikilmasindan önce ve sonraki atmosfer. Bütün bunlara dair bir roman Animal Triste.
Gencligimde, genc insanlarin cogu gibi ben de genc ölmem gerektigine inanmistim. Icimde öyle cok genclik, öyle cok baslangic vardi ki, ancak siddetli ve güzel bir son düsünülebilirdi; ben yavas yavas ölüp gitmek icin yaratilmis degildim, cok iyi biliyordum bunu. Simdi yüz yasindayim ve hala yasiyorum.
Maronun, zaman zaman lirik vurgularla öne cikan enfes bir
dili var.
