Dünya edebiyatinin basyapitlarindan biri oldugu tartismasiz kabul edilen Körlesme, Almanyada edebiyatin, politikanin kirli gölgeleri altinda yitip gitmeye yüz tuttugu bir dönemde yazilmistir. Ancak, Elias Canetti kurguladigi zaman ve mekan, kullandigi dil ve üslup, karakterlerindeki soyutlamanin isabetliligi ve bunlari aktarmadaki basarisi sayesinde sinirlari asmis, evrenselligin en üst boyutlarina ulasmistir.
Coktandir kendi fildisi kulesine cekilmis bir aydinin trajedisinde cisimlesen Körlesme, insanoglunun kendi eliyle kurdugu, sonra da kendisine yabancilasmis, düsman kesilmis buldugu dis cevreyi, son derece özgün bir bicimde ve en ucta sayilabilecek araclarla tasvir etmeyi basariyor.
Insanin gerceklik karsisinda ne ölcüde körlesebilecegini, her dönemde ve her toplumda rastlanabilen aymaz aydin karakterinde ustalikla yansitan Canetti, düsünce ile gerceklik arasindaki kopusun hikayesini anlatirken yarattigi dehset atmosferiyle okuru derinden sarsiyor.
