Xavier de Maistre 1763-1852 genc bir subayken, bir düelloya karistigi icin bir süre ev hapsinde kalir. Bu süreyi odasinda esyalari incelemekle, düsüncelere dalmakla gecirir ve bazen muzip, bazen felsefi bir dille bunlari kaleme alir. Koltuga, yataga, calisma masasina; tembel kahvaltilara, yalnizliga, aylak ve kaygisiz hülyaya dalislara bir övgüdür bu. Insanin odasindan cikmadan da baska ufuklara yelken acabilecegini okura gösterirken insanligin yere ve zamana göre pek de degismeyen varolussal dertlerine istihzayla dokunup gecer. Bu kisa metin öyle begenilir ki, yazar yillar sonra, bu kez mecburiyetten degil, gönüllü olarak kendisini odasina kapatip bir de gece seferi düzenler.
Bu iki yolculugu birlikte sunuyoruz. Hadi öyleyse, cesaretimizi toplayalim ve yola cikalim. Sizler, ask acisiyla, dostlarin ihmalkarligiyla insanlarin bayagiligindan ve kallesliginden uzak evlerine kapananlar, beni takip edin. Dünyanin tüm bedbahtlari, hastalari ve can sikintisi cekenleri beni takip etsin Tüm tembeller, varsin kitleler halinde ayaga kalksin Siz, hayatinin sonuna kadar dünyaya küsmüs, kendi mahrem odasina kapanmislar, bir aksam davetinin sevimli cilekes kesisleri, siz de gelin; yolculugumda bana eslik etmeye tenezzül gösterin.
